تیرچه کرومیت ، تیرچه بتنی ، تیرچه فولادی با جان باز

تیرچه یکی از اجزاء ساختمانی پر کاربرد در صنعت ساخت و ساز است. تیرچه‌ها دارای انواع مختلفی هستند و هر کدام الزامات طراحی مخصوص به خود را دارند. یکی از انواع تیرچه، تیرچه فلزی با جان باز است که به خاطر مزایایی که در زمان ساخت دارد، مورد توجه طراحان قرار گرفته است.

این تیرچه‌ها توانایی انتقال بار سقف به دو انتهای خود را دارند و بارهای موجود را به طور یکنواخت به تکیه‌گاه‌ها منتقل می‌کنند. برای اجرای تیرچه فولادی با جان باز در سازه‌ها و ساختمان‌ها، باید متناسب با باری که بر روی آنها اعمال می‌شود، فاصله بین دو تیرچه را محاسبه کرده و در زمان اجرا این فاصله به طور دقیق در نظر گرفته شود. در صورتی که الزامات طراح سازه به طور کامل رعایت شود، این نوع از تیرچه می‌تواند مقاومت خوبی داشته باشد و بارهای وارد شده را به خوبی تحمل کند.

این تیرچه‌ها دارای یک تسمه در بال تحتانی و یک نبشی در بال فوقانی هستند و با استفاده از میلگردی که متناسب با طراحی تیرچه خم می‌شود در جان محکم شده که ترکیب این تسمه و نبشی و میلگردها مقاومت بالایی را ایجاد می‌کند که می‌تواند بارهای مختلف وارد شده به سقف را به پایه‌ها انتقال دهد.

نحوه اجرای تیرچه فلزی با جان باز

فواصل خالی میان تیرچه فلزی با جان باز به وسیله مواد مختلفی که دارای وزن کمی هستند، پوشش داده می‌شوند. مواد به کار رفته در این نوع از سقف، انواع مختلفی دارند و در هر سازه بنا به طراحی مورد استفاده قرار می‌گیرند. بلوک‌های سیمانی، طاق ضربی، قالب‌های پلی‌استایرن و قالب‌های موقت فولادی کامپوزیت که با استفاده از مواد سبک پر می‌شوند، در فواصل خالی بین تیرچه‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند.

در هر سازه، فاصله میان دو تیرچه متفاوت است و نسبت به نوع کاربری ساختمان و وزنی را که سقف باید تحمل کند، این فاصله‌ها تعیین می‌شوند. معمولا فاصله از 100 سانتی متر بیشتر نخواهد بود و قرار دادن تیرچه‌ها در فاصله بیشتر از 100 سانتی متر توصیه نمی‌شود. هر قدر باری که سقف باید تحمل کند بیشتر باشد، فاصله بین دو تیرچه فلزی با جان باز را کمتر در نظر می‌گیرند تا بتواند تحمل کافی بارهای وارد شده را داشته باشد.

بعد از قرار دادن مصالح پر کننده بین دو تیرچه، بتن ریزی سقف انجام می‌شود. بتن ریزی باید کمتر از 4 سانتی متر ضخامت نداشته باشد. در صورت بتن ریزی با ضخامت کمتر از 4 سانتی متر، کف به اندازه کافی مقاومت نخواهد داشت و در اثر عوامل مختلف، امکان ترک خوردن آن بالا خواهد بود. بتن با ضخامت کم به راحتی از هم گسیخته می‌شود و از کیفیت سقف کاسته خواهد شد. در جاهایی که احتیاج به مقاومت بیشتر است، بتن ریزی با ضخامت 10 سانتی متر هم انجام می‌شود. بتن ریزی ضخیم از تخریب بتن در حین اجرای عملیات ساختمانی جلوگیری می‌کند و در اثر عبور دادن مصالح از روی سقف، هیچ آسیبی به بتن وارد نخواهد شد.

تیرچه فلزی با جان باز در زمان قرارگیری در جای خود و قبل از بتن ریزی، نیازی به شمع نگهدارنده ندارد و به راحتی می‌تواند وزن خود و بتن خیس و عوامل اجرایی را تحمل کند. عدم نیاز به شمع‌های نگهدارنده، باعث کاهش هزینه‌های ساخت و ساز می‌شود و سازنده نیازی به تهیه نگهدارنده نخواهد داشت. استفاده نکردن از شمع نگهدارنده باعث خلوت ماندن فضای کار می‌شود و عوامل اجرایی می‌توانند به راحتی کارهای مختلف را انجام دهند و زمانی برای نصب نگهدارنده‌ها و جمع کردن آنها بعد از انجام بتن ریزی سقف و خشک شدن آن نیاز نخواهد بود.

زمانی که سقف با استفاده از تیرچه فلزی با جان باز اجرا می‌شود، بعد از بتن ریزی این تیرچه‌ها به طور کامل در سقف فرو می‌روند که باعث می‌شود سقف لرزش کمتری داشته باشد.

این نوع یکی از رایج‌ترین نوع تیرچه مورد استفاده در ایران است که اکثر مهندسین در هنگام ساخت و ساز از این نوع از تیرچه استفاده می‌کنند. این نوع از تیرچه به نام‌های متفاوتی مانند، خرپای تیرچه، خرپای میلگردی یا تیرچه خرپایی شناخته می‌شود. خرپا در این نوع از تیرچه‌ها از میلگرد است و بسته به مقاومت مورد نیاز باید از میلگرد مناسبی استفاده کرد. انجمن تیرچه و بلوک همواره در پی تدوین استانداردهایی برای ساخت و اجرای بهتر تیرچه‌های تولیدی توسط تولیدکنندگان است.

مواد و مراحل ساخت تیرچه خرپایی

تیرچه‌ها را با استفاده از مواد مختلفی می‌سازند و در صورتی که برای ریختن پاشنه از قالب‌های سفالی در هنگام بتن‌ریزی استفاده شود، به این نوع از تیرچه، تیرچه خرپایی با کفشک گفته می‌شود. در برخی از ساختمان‌ها از انواع پیش فشرده استفاده می‌شود. در تیرچه‌ها که از میلگرد در ساختمان آن استفاده شده، قبل از این که بتن‌ریزی انجام شود، میلگردها کشیده می‌شوند. کشش میلگردها تا زمانی ادامه پیدا می‌کند که بتن در قالب ریخته شده و خشک شود. زمانی که بتن خشک شد، میلگردها را رها می‌کنند، بدین ترتیب در زمان ساخت، تیرچه‌ها تحت فشار قرار می‌گیرند.

تیرچه از چند جزء تشکیل شده‌ که این اجزاء عبارتند از، میلگردی که در بالا قرار می‌گیرد، یک میلگرد نیز به صورت عرضی یا مارپیچ در طول این تیرچه‌ها ادامه پیدا می‌کند و آهنی که در پایین تیرچه مورد استفاده قرار می‌گیرد که در برخی از تیرچه‌ها این آهن با میلگردهایی که تحت کشش قرار می‌گیرند جایگزین می‌شود. میلگردهایی که در ساخت تیرچه مورد استفاده قرار می‌گیرند باید در یک حد استاندارد باشند تا بتوان از تیرچه مقاومت مورد نظر را انتظار داشت.

در بالا یک میلگرد قرار داده می‌شود که قطر این میلگرد باید بین 6 تا 12 میلیمتر باشد. در صورتی که میلگرد مورد استفاده قطری نزدیک به 12 میلیمتر داشته باشد، باید این میلگرد در ارتفاعی قرار داده شود که در بتن پوشش قرار بگیرد یا به عبارت دیگر، قدری بالاتر از بلوک باشد. میلگرد دیگری که در عرض به صورت مارپیچ قرار داده می‌شود نیز نباید قطر کمی داشته باشد، تا بتواند نیروهای برشی سقف را تحمل کند و در مقاومت کلی سقف تاثیری نگذارد.

قطر میلگرد عرضی نیز باید از استانداردها پیروی کند و این استانداردها این قطر را بین 5 تا 10 میلیمتر مشخص کرده‌اند و حداکثر فاصله بین آنها نباید بیشتر از 20 سانتی متر باشد. میلگردهای کششی که در پایین تیرچه مورد استفاده قرار می‌گیرند، بارهای سقف را تحمل می‌کنند و برای این کار باید از مقاومت کافی برخوردار باشند. در هر کدام از تیرچه‌ها باید این میلگردهای کششی حداقل 2 عدد باشند و میلگردهای کششی نیز باید فطری بین 8 تا 16 میلیمتر داشته باشند.

یکی از مواردی که در مقاومت کلی تیرچه خرپایی تاثیرگذار خواهد بود، چسبندگی بتن به فولاد است. در تیرچه‌ها، بتن به میلگردهای فولادی باید چسبندگی لازم را داشته باشد. برای به دست آوردن چسبندگی بالا، میلگردهای مورد استفاده در ساخت تیرچه‌ها از انواع عاج‌دار است. عاج میلگرد، چسبندگی بهتری ایجاد می‌کند.

قبل از بتن‌ریزی سقف ساخته شده از تیرچه خرپایی چه نکاتی را باید بررسی کرد

در صورت رعایت این نکات، به تخریب و بتن‌ریزی مجدد نیازی نخواهد بود. در ابتدا باید تعداد آرماتورها و فاصله آنها از هم بررسی شود. فاصله بین خاموت‌های تیر باید طبق طرح سازه باشد و اولین خاموت باید در بالای ستون قرار بگیرد. خیز منفی را نیز باید مورد توجه قرار داد. قالب‌ها باید بررسی شوند تا هیچ ماده اضافه‌ای مانند، شن، ماسه، فوم و غیره در آنها نباشد.

کلاف‌های عرضی نیز باید چک شوند و فاصله بین شمع‌های نگهدارنده نیز از اهمیت زیادی برخوردار است. سازنده قبل از بتن‌ریزی، بلوک‌ها را باید خیس کند. آرماتورهای تقویتی نیز باید کنترل شوند. باید آرماتورهای حرارتی و تقویتی نیز کنترل شوند. قالب باید به گونه‌ای باشد که هیچ نشتی نداشته باشد.

تاریخچه تیرچه‌های فولادی

اولین تیرچه فلزی با جان باز، تیرچه با جان باز Massillon بود که برای اولین بار در سال 1923 ساخته شد. این سیستم تیرچه شامل یک شبکه پیوسته در یک پیکربندی خرپایی از نوع وارن بود و شامل دو نوار افقی در بالا و دو نوار قطری در پایین بود. ماهیت بدون مانع اولین تیرچه با جان باز، یک طراحی کارآمد ارائه می‌داد که می‌توانست به راحتی ویژگی‌های الکتریکی / مکانیکی را در صفحه قاب سقف جای دهد.

انستیتوی تیرچه‌های فولادی پنج سال پس از تولید اولین تیرچه فولادی با جان باز تشکیل شد. در سال 1929، یک سال پس از تاسیس موسسه Steel Joist، اولین جدول بارگذاری تیرچه فولادی با جان باز ایجاد شد. جداول بارگذاری به یکپارچه سازی استانداردهای طراحی و از بین بردن سردرگمی در بین معماران، مهندسان، سازندگان کمک کرده است. اگرچه تیرچه فولادی با جان باز مدرن از المان‌های زاویه‌دار فولادی و میله‌ها یا فقط المان‌های زاویه‌دار فولادی تشکیل شده، اصطلاح "تیرچه نواری" از ابتدا برای این محصول در نظر گرفته شده و هنوز هم به عنوان نامگذاری استاندارد مورد استفاده قرار می‌گیرد.

از زمان تاسیس انستیتوی Steel Joist، تیرچه‌های فولادی با جان باز یکی از ویژگی‌های مهم ساختمانی در صنعت ساخت و ساز هستند که طرح‌هایی با وزن و مصالح کارآمد، دهانه‌های طولانی، ساخت و نصب ساده و طراحی بدون محدودیت ارائه می‌دهند که امکان عبور تاسیسات الکتریکی و مکانیکی را فراهم می‌کنند در حال حاضر سالانه هزارن تن عرشه و تیرچه فولادی در جهان تولید می‌شود. در حال حاضر میلیاردها فوت مربع از هر دو سازه بام و کف در دنیا وجود دارد که با استفاده از تیرچه فولادی با جان باز ساخته شده‌اند.

پیشینه تحقیق

برای مهندس سازه، تیرچه‌های فولادی با جان باز می‌توانند یک چالش ایجاد کنند زیرا به منزله اصلاح یک ساختمان موجود است تا بتواند بارهای بیشتری تحمل کرده، دارای عملکرد بهتری در تراز کف بوده و دارای بازشوهایی در کف / سقف‌های جدید باشد. یکی از دلایل عمده برای اصلاح و بهبود تیرچه فولادی با جان باز، نیاز به نصب تجهیزات جدید در بام است که ظرفیت طراحی سازه‌های پشتیبان را افزایش می‌دهد. در صورت عدم وجود تیرچه‌های فولادی با جان باز، سازه قادر به تحمل بارهای جدید نخواهد بود، که به دلیل عدم وجود فضای لازم برای قرار دادن  تیرچه جدید در حفره‌های موجود، امکان استفاده از تیرچه‌های کامل وجود نخواهد داشت.

از نظر تاریخی، برخی از مهندسان سازه به اصلاح به خلاقیت مهندسی خود روی آورده‌اند تا بتوانند یک سیستم قاب فولادی با جان باز طراحی کنند. برخی از اصلاحات شامل جوشکاری صفحات فولادی، المان‌های زاویه‌ای، کانال‌ها و استفاده از المان‌های افقی در تراز تیرچه‌ها است که در نهایت منجر به افزایش مدول الاستیسیته مقطع می‌شود.

اگرچه این رویکرد دارای مزایای زیادی است، اما اغلب این واقعیت را در نظر نمی‌گیرد که نقطه ضعف ممکن است در المان جان یا اتصالات جان به المان‌های افقی باشد. به همین ترتیب، اتصالات جوش داده شده به دلیل مشکلات مربوط به جوشکاری در المان‌های افقی و یا نگرانی‌های کیفی مربوط به جوشکاری در محل، نمی‌توانند گزینه موفقی در نظر گرفته شوند.

رویکرد دیگر که در ساختمان‌های موجود مشاهده شده است، نصب تیرچه‌های فولادی عریض در مجاورت یک تیرچه فولادی با جان باز موجود است. در محلی که این نوع اصلاحات اعمال شده باشد، انتهای تیر فولادی در عمق 2.5 اینچی قرار می‌گیرد و شبکه فولادی تقویت می‌شود. این روش ممکن است مشکلات مشابه با نصب تیرچه فولادی با جان باز با طول کامل را داشته باشد زیرا یک تیرچه فولادی عریض اغلب بیش از حد طولانی و دست و پا گیر است و به سختی می‌تواند در دهانه موجود نصب شود.

گاهی اوقات ممکن است تیرچه به صورت دوگانه با یک اتصال خمشی در مرکز دهانه طراحی شود. اگرچه این رویکرد دارای مزایایی زیادی است، اما اندازه تیرچه فولادی معمولا در مقایسه با تیرچه‌های مجاور بسیار زیاد خواهد بود. این اقدام ضروری است تا اطمینان حاصل شود که تیرچه به راحتی می‌تواند بارگذاری پیشنهادی را بدون رسیدن به حد تسلیم تحمل کند که در غیر این صورت ممکن است منجر به خرابی زودرس تیرچه فولادی با جان باز مجاور شود.

اگرچه ممکن است به طور گسترده‌ای شناخته شده نباشد، یک رویکرد بهتر برای تقویت سیستم قاب‌های داخلی تیرچه فولادی موجود با جان باز، نصب تیرچه‌های فولادی با ضخامت جدید است که توسط تولید کننده تیرچه طراحی شده است. صفحات اتصال پیچ و مهره شونده در محل، نسبتا سبک هستند و نیازی به اصلاح سیستم مهاربندی موجود ندارند و ممکن است با کمی تغییر، نصب تاسیسات مکانیکی / لوله کشی / برقی موجود به راحتی در محل خود قابل نصب باشند.

بازرسی و آزمایش مخلوط بتن برای اطمینان از این که تمام شرایط مشخص شده و معیارهای قابل قبول برای تولید تیرچه را برآورده می‌کند بسیار مهم است. مخلوط بتن، که در کارخانه تولید شده و توسط کامیون‌های میکسر به محل ساخت تیرچه منتقل می‌شود، معمولا مطابق با استانداردهای کمیته استاندارد ساختمان و بین المللی قابل اجرا مانند ASTM مورد بازرسی و آزمایش قرار می‌گیرند. یکی از موارد مهم در ساخت تیرچه در محل پروژه، بتن مورد استفاده است که باید از مقاومت کافی برخوردار باشد.

بازرسی مخلوط بتن

در مراحل مختلف باید از بتن آزمایشاتی گرفته شود که در زیر آنها را توضیح خواهیم داد.

بازرسی اولیه

در مرحله اول، بررسی و مشخص کنید که امکانات، مقیاس‌ها و میکسر کامیون شرایط مشخص شده را برآورده می‌کند یا خیر. در محل نگهداری انواع مواد مانند سیمان، سنگدانه‌ها و مواد افزودنی برای اطمینان از تمیز بودن آنها، عاری از آلودگی و همچنین محافظت صحیح از مواد در اثر انجماد جلوگیری کنید. بررسی و تایید کنید که تست‌های درجه‌بندی درشت و ریز مطابق با استانداردهای قابل اجرا مانند ASTM C 136 انجام شده است و نتیجه آن به الزامات پروژه و ساخت تیرچه رسیده است.

بازرسی مخلوط بتن در محل

هر کامیون میکسر باید بررسی شده تا از تهیه یک مخلوط با مواد صحیح اطمینان حاصل شود. بتن تحویل داده شده در محل پروژه را بازرسی کنید. قبل از تخلیه در محل ساخت و تولید تیرچه باید یکنواخت و به اندازه کافی مخلوط شود. آب و مواد افزودنی را در محل کار بررسی و نظارت کنید تا مطمئن شوید که این روند به درستی انجام شده است. زمان تحویل بتن و زمان ریختن بتن در قالب‌ها را بررسی کرده و بررسی کنید که آیا در محدودیت زمانی، الزامات تهیه تیرچه رعایت شده یا خیر.

آزمایش مخلوط بتن برای ساخت تیرچه

1. آزمایشات در محل

انواع خاصی از آزمایش وجود دارد که باید پس از رسیدن به مکان پروژه، روی بتن مخلوط انجام شود. برای ساخت تیرچه باید طبق محاسبات، بتن مناسب تهیه شده و مورد استفاده قرار بگیرد.

2. آزمایشات آزمایشگاهی

خواص متفاوتی وجود دارد که نیاز به ارزیابی دارند. برای این منظور، نمونه مخلوط بتن در آزمایشگاه آزمایش می‌شود. برخی از آزمایشات را باید در آزمایشگاه انجام داد تا بتوان نتیجه را در شرایط استاندارد مشخص کرد.

نمونه برداری از مخلوط بتن

نمونه‌ها باید شرایط بتنی را که مورد نظر است را نشان دهند. تاریخ، زمان، محل قرارگیری، شماره کامیون باید مشخص باشند. برای هر مرحله از آزمایش، حداقل سه نمونه از بتن باید تهیه شود. در صورت نیاز به آزمایش استحکام بتن در محل، قبل از برداشتن قالب، محافظ یا قرار دادن تیرچه در سازه، باید نمونه‌های اضافی برای آزمایش‌ها برداشته شود. حداقل برای هر 76 متر مکعب از هر کلاس بتن که در هر روز ریخته می‌شود، باید حداقل یک نمونه برای تست مقاومت استفاده شود.

بهبود و بررسی نمونه آزمایشگاهی

نمونه‌هایی که برای اهداف آزمایش انتخاب شده‌اند، باید پس از قالب‌گیری تیرچه‌ها در سایت پروژه، حداکثر 48 ساعت نگهداری شده تا بر روی آنها آزمایش‌ها انجام شود. نمونه برداری باید مطابق با استانداردهای قابل اجرا مانند ASTM C 31 / C 31M باشد. نمونه‌ها باید در دمای 16 تا 27 درجه سانتیگراد نگهداری شوند. باید در محل نگهداری دما در درجه مناسب حفظ شود تا از خسارت به نمونه‌ها جلوگیری شود. نمونه‌ها باید ظرف 16 تا 48 ساعت پس از قالب‌گیری به آزمایشگاه منتقل شوند و زمان حمل و نقل نباید بیشتر از 4 ساعت باشد.

در شرکت تیرچه خرم‌دژ تمامی موارد مربوط به استانداردها با دقت کامل در زمان ساخت تیرچه رعایت می‌شود. تیرچه‌های تولید شده دارای مقاومت کافی برای استفاده در پروژه ساختمانی شما خواهند بود. با ما تماس بگیرید تا متناسب با نیاز شما، انواع تیرچه‌های سفارشی را ارائه دهیم.

ساختمان‌ها با استفاده از مصالح مختلف ساخته می‌شوند و هر کدام از انواع مصالح، مزایای مخصوص به خود را دارند. تیرچه یکی از مصالحی است که در اجرای سقف کاربرد دارد و باعث می‌شود سرعت انجام کار بالا رود. تیرچه‌ها نیز انواع مختلفی دارند و می‌توان از آنها برای انواع سقف‌ها استفاده کرد. برای هر سقفی نوع خاصی از تیرچه‌ها را باید استفاده کرد تا بتوان به مقاومت مورد نظر رسید.

هر کدام از مصالحی که در ساخت ساختمان مورد استفاده قرار می‌گیرد باید از استانداردها پیروی کند. تیرچه استاندارد باعث می‌شود تا ساختمان بتواند به خوبی در برابر بارهای موجود مقاومت داشته باشد. فاصله تیرچه‌ها نیز باید از استانداردها پیروی کنند و معمولا فاصله آنها باید حداقل 70 سانتی متر باشد. البته در بیشتر سازه‌ها فاصله بین تیرچه‌ها را 50 سانتی متر در نظر می‌گیرند تا سقف مقاومت بالاتری داشته باشد. بلوک‌هایی که در بین این تیرچه‌ها قرار داده می‌شوند، معمولا 40 سانتی متر هستند تا بتوانند با استفاده از آنها به راحتی بین تیرچه‌ها را پر کرد.

نکاتی در مورد تیرچه

ضخامت سقف نیز در زمانی که از تیرچه استفاده می‌شود باید به دقت محاسبه شود. ضخامت سقف نباید بیشتر از یک بیستم طول دهانه باشد. در صورتی که تکیه‌گاه گیردار و یا نیمه گیردار باشد، ضخامت سقف یک بیست و ششم دهانه محاسبه می‌شود. سقف‌هایی که با استفاده از تیرچه بلوک ساخته می‌شوند، برای سازه‌هایی که بارهای استاتیک و یا یکنواخت هستند، مناسب خواهد بود. در جاهایی مانند پارکینگ‌ها، سقف‌هایی که از تیرچه‌ها در ساخت آنها استفاده شده، مناسب نیستند.

در سقف‌هایی که با استفاده از تیرچه‌ها ساخته می‌شوند، طول دهانه حداکثر 8 متر باید باشد، ولی در بیشتر سازه‌ها، طول دهانه از 5.6 متر بیشتر نیست. در جاهایی که بار بیش از 800 کیلوگرم در هر متر مربع باشد نمی‌توان از تیرچه‌ها در سقف بهره برد. اما در صورتی که بار وارد شده به سقف بیش از 800 کیلوگرم است، می‌توان از دو تیرچه در کنار هم استفاده کرد تا بتوان مقاومت مورد نظر را تامین کرد.

تیرچه بتنی استاندارد دارای بتن پاشنه به صورت صاف هستند تا بتوانند تکیه‌گاه مناسبی برای بلوک‌ها باشند. این بتن پاشنه باید ضخامتی در حدود 10 سانتی متر داشته باشد تا بتواند مقاومت کافی در زمان اجرای سقف را تامین کند. در جاهایی که بلوک‌ها به تیرچه‌ها می‌رسند، باید از بسته بودن قسمت انتهایی آنها مطمئن شوید. در صورتی که محل اتصال بلوک‌ها با تیرچه دارای سوراخ باشد، در زمان بتن ریزی بتن به درون آنها نفوذ خواهد کرد.

در محل‌های اتصال تیرچه‌ها با دیوار، باید با استفاده از پوکه معدنی، با زاویه 45 درجه پر شود. بلوک‌ها نیر باید قبل از قرار دادن در محل خود حتما خیس شوند. جک‌هایی که در زیر سقف تیرچه بلوک قرار داده می‌شوند، باید بعد از گذشت 10 روز از زیر آنها برداشته شود تا سقف به طور کامل مقاومت خود را به دست آورده باشد. در زمان بتن ریزی، تمامی سقف باید به طور کامل و در یک مرحله بتن ریزی شود تا شکاف و یا ترکی در بتن ایجاد نشود.

در سقف‌ها و جاهایی که باید بر روی سقف شیب‌بندی انجام شود، استفاده از مواد سبک مانند پوکه معدنی توصیه می‌شود. این مواد سبک، بار زیادی را به سقف اضافه نمی‌کنند و کار با آنها ساده است. نکته‌ای هم باید در نظر گرفت و آن این است که در زمانی که سقف با استفاده از تیرچه‌ها پوشش داده شد و قبل از بتن ریزی، در هنگام عبور از روی سقف باید با احتیاط بیشتری بر روی آن حرکت کرد. تیرچه‌ها و بلوک‌ها قبل از بتن ریزی پایداری کافی را ندارند و احتمال بروز خطر زیاد خواهد بود.